Το θέμα, εν προκειμένω, δεν είναι να αναλύσουμε όλες τις εξαιρέσεις και να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα που καθόλου δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Το θέμα δεν είναι να γίνει επίκληση σε μία προσωπική εμπειρία και να την χρησιμοποιήσουμε ως βάση για την προώθηση ιδιοτελών σκοπών και συμφερόντων. Το θέμα δεν είναι να αγνοηθεί επιδεικτικά ο κανόνας λόγω του ότι κάποιοι έχουν επιλεκτική μνήμη και θεώρηση των πραγμάτων. Όχι. Αυτό δεν πρόκειται να επιτραπεί σε καμία περίπτωση.
Το εάν ορισμένοι εκμεταλλεύθηκαν ορισμένες ατραπούς για να αποκτήσουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση ή εάν σε γειτονικές χώρες υπάρχουν "βιομηχανίες πτυχίων" δεν είναι θέμα που απασχολεί το εν λόγω σχόλιο επάνω στο άρθρο 97 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Το θέμα του είναι εντελώς διαφορετικό στηριζόμενο σε αλλότρια βάση από αυτό που επικαλείσαι. Αποτελεί επιταγή του νομοθέτη που στηριγμένη πάνω σε δίκαια επιχειρήματα και αντλώντας ισχύ από τα διδάγματα της κοινής λογικής, πείρας και δεδομένων αποτελεί συνάμα απαίτηση της κοινωνίας. Η εκπαίδευση των ΑΕΙ είναι ανώτερη από αυτήν προσφέρουν τα ΤΕΙ και αυτό κατοχυρώνεται θεσμικά και λογικά. Δεν είναι τυχαίες οι βαθμολογίες που απαιτούνται για την εισαγωγή στα έκαστα. Στα ΑΕΙ είναι προφανώς υψηλότερες γιατί απαιτείται από τους εισερχόμενους φοιτητές ανώτερος και καλύτερος τρόπος σκέψης, απαιτείται υψηλότερο επίπεδο δυνατοτήτων για την βέλτιστη ανταπόκριση στις αυξημένες απαιτήσεις που αυτά εμφανίζουν.
Δεν μπορείς να έλθεις σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτό χρησιμοποιώντας ένα στενού μήκους επιχείρημα στηριγμένο σε προσωπική εμπειρία, επιλογή και σταδιοδρομία χωρίς καμία επίκληση σε συνταγματικές, διοικητικές ή άλλου είδους αρχές. Και ομιλώ για αρχές, διότι αυτές είναι στις οποίες στηρίζεται ο εκάστοτε νομοθέτης για την παραγωγή ενός κανόνα δικαίου. Αυτές είναι που θα αποτελέσουν αναπόδραστα τη βάση για την παραγωγή της δήλωσης βούλησης αυτού. Τουναντίον, ουδέποτε η επίκληση προσωπικών εμπειριών, εκτιμήσεων και επιλεκτικών αναμασημάτων σε κ
αμία χώρα του πολιτισμένου κόσμου δεν αποτέλεσαν το βάθρο εκπόνησης ενός νομοθετήματος.
Από την άλλη μεριά, όπως αμυδρά προανέφερα με άλλα λόγια, το σχόλιο σας δεν προβάλλεται λυσιτελώς εν προκειμένω. Δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση αιτιώδης συνάφεια με το περιεχόμενο του σχολίου του Ελευθερίου ο οποίος πραγματεύεται άλλο γεγονός, άλλα πραγματικά περιστατικά. Το θέμα που πραγματεύεσαι, ατυχώς το περιλαμβάνεις εδώ, διότι θα έπρεπε το άνωθεν σχόλιο να ομιλεί είτε περί της απόκτησης πτυχίων από Χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ είτε περί του κανονισμού λειτουργίας του ΔΟΑΤΑΠ. Θα πρέπει ο καθείς να είναι ιδιαίτερα προσεχτικός στο τι θέμα τίθεται προς επεξεργασία για να δύναται, εν προκειμένω στη συνέχεια να απαντήσει με ακρίβεια και στοχευμένα στην συλλογιστική που διατίθεται προς σχολιασμό. Εκεί πολύ καλά θα έκανες και θα προέβαλες τις αντιρρήσεις σου. Εδώ, όμως, δεν σου δίνεται αυτή η δυνατότητα λόγω της αλυσιτέλειας.
Η μεγάλη πλειοψηφία των αποφοίτων ΑΕΙ μόχθησε με ιδιαίτερους κόπους και προσπάθεια για την απόκτηση των πτυχίων της. Ας μην παραγνωρίζεται και παραγκωνίζεται αυτό. Οι εξαιρέσεις αποτελούν ένα άλλο θέμα το οποίο εδώ δεν ενδιαφέρει. Για αυτό τον λόγο, καλύτερα ο καθένας ας προσέχει τα δοκίμια του πριν απαντήσει σε ένα σχόλιο. Μια χαρά μπορεί να εφαρμοσθεί ο νόμος στην προκείμενη περίπτωση και να διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες εμφιλοχώρησαν αποκρυσταλλώνοντας ρητά και σαφώς τα όρια μεταξύ των 2 κατηγοριών υπακούοντας στα κελεύσματα του νομοθέτη.
Το θέμα, εν προκειμένω, δεν είναι να αναλύσουμε όλες τις εξαιρέσεις και να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα που καθόλου δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Το θέμα δεν είναι να γίνει επίκληση σε μία προσωπική εμπειρία και να την χρησιμοποιήσουμε ως βάση για την προώθηση ιδιοτελών σκοπών και συμφερόντων. Το θέμα δεν είναι να αγνοηθεί επιδεικτικά ο κανόνας λόγω του ότι κάποιοι έχουν επιλεκτική μνήμη και θεώρηση των πραγμάτων. Όχι. Αυτό δεν πρόκειται να επιτραπεί σε καμία περίπτωση. Το εάν ορισμένοι εκμεταλλεύθηκαν ορισμένες ατραπούς για να αποκτήσουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση ή εάν σε γειτονικές χώρες υπάρχουν "βιομηχανίες πτυχίων" δεν είναι θέμα που απασχολεί το εν λόγω σχόλιο επάνω στο άρθρο 97 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Το θέμα του είναι εντελώς διαφορετικό στηριζόμενο σε αλλότρια βάση από αυτό που επικαλείσαι. Αποτελεί επιταγή του νομοθέτη που στηριγμένη πάνω σε δίκαια επιχειρήματα και αντλώντας ισχύ από τα διδάγματα της κοινής λογικής, πείρας και δεδομένων αποτελεί συνάμα απαίτηση της κοινωνίας. Η εκπαίδευση των ΑΕΙ είναι ανώτερη από αυτήν προσφέρουν τα ΤΕΙ και αυτό κατοχυρώνεται θεσμικά και λογικά. Δεν είναι τυχαίες οι βαθμολογίες που απαιτούνται για την εισαγωγή στα έκαστα. Στα ΑΕΙ είναι προφανώς υψηλότερες γιατί απαιτείται από τους εισερχόμενους φοιτητές ανώτερος και καλύτερος τρόπος σκέψης, απαιτείται υψηλότερο επίπεδο δυνατοτήτων για την βέλτιστη ανταπόκριση στις αυξημένες απαιτήσεις που αυτά εμφανίζουν. Δεν μπορείς να έλθεις σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτό χρησιμοποιώντας ένα στενού μήκους επιχείρημα στηριγμένο σε προσωπική εμπειρία, επιλογή και σταδιοδρομία χωρίς καμία επίκληση σε συνταγματικές, διοικητικές ή άλλου είδους αρχές. Και ομιλώ για αρχές, διότι αυτές είναι στις οποίες στηρίζεται ο εκάστοτε νομοθέτης για την παραγωγή ενός κανόνα δικαίου. Αυτές είναι που θα αποτελέσουν αναπόδραστα τη βάση για την παραγωγή της δήλωσης βούλησης αυτού. Τουναντίον, ουδέποτε η επίκληση προσωπικών εμπειριών, εκτιμήσεων και επιλεκτικών αναμασημάτων σε κ αμία χώρα του πολιτισμένου κόσμου δεν αποτέλεσαν το βάθρο εκπόνησης ενός νομοθετήματος. Από την άλλη μεριά, όπως αμυδρά προανέφερα με άλλα λόγια, το σχόλιο σας δεν προβάλλεται λυσιτελώς εν προκειμένω. Δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση αιτιώδης συνάφεια με το περιεχόμενο του σχολίου του Ελευθερίου ο οποίος πραγματεύεται άλλο γεγονός, άλλα πραγματικά περιστατικά. Το θέμα που πραγματεύεσαι, ατυχώς το περιλαμβάνεις εδώ, διότι θα έπρεπε το άνωθεν σχόλιο να ομιλεί είτε περί της απόκτησης πτυχίων από Χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ είτε περί του κανονισμού λειτουργίας του ΔΟΑΤΑΠ. Θα πρέπει ο καθείς να είναι ιδιαίτερα προσεχτικός στο τι θέμα τίθεται προς επεξεργασία για να δύναται, εν προκειμένω στη συνέχεια να απαντήσει με ακρίβεια και στοχευμένα στην συλλογιστική που διατίθεται προς σχολιασμό. Εκεί πολύ καλά θα έκανες και θα προέβαλες τις αντιρρήσεις σου. Εδώ, όμως, δεν σου δίνεται αυτή η δυνατότητα λόγω της αλυσιτέλειας. Η μεγάλη πλειοψηφία των αποφοίτων ΑΕΙ μόχθησε με ιδιαίτερους κόπους και προσπάθεια για την απόκτηση των πτυχίων της. Ας μην παραγνωρίζεται και παραγκωνίζεται αυτό. Οι εξαιρέσεις αποτελούν ένα άλλο θέμα το οποίο εδώ δεν ενδιαφέρει. Για αυτό τον λόγο, καλύτερα ο καθένας ας προσέχει τα δοκίμια του πριν απαντήσει σε ένα σχόλιο. Μια χαρά μπορεί να εφαρμοσθεί ο νόμος στην προκείμενη περίπτωση και να διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες εμφιλοχώρησαν αποκρυσταλλώνοντας ρητά και σαφώς τα όρια μεταξύ των 2 κατηγοριών υπακούοντας στα κελεύσματα του νομοθέτη.